Dylatacje czasu
Galeria ASP Piotrkowska 68
16-25.10.2020 , ul. Piotrkowska 68, Łódź
Kurator: Rafał Szrajber
organizator:
Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
artyści:
Tanya Pixie Johnson – Canada/RPA
Hsin-Wei Chen – Taiwan
Chih-Ming Fan – Taiwan
Nomin Bold i Baatarzorig Batjargal – Mongolia
Weiming Ho – Taiwan
Roger Bo – Taiwan
Arek Piętak – Polska
Maciej Osmycki – Polska
Dominika Sadowska – Polska
Marek Sak – Polska
Rafał Szrajber – Polska
Wojciech Leder – Polska
Tomasz Musiał – Polska
Andrzej Wachowicz – Polska
Marcin Dziomdziora – Polska
Olga Podfilipska-Krysińska – Polska
SuperHOT Team – Polska/Świat
support :
Przepływy – Studenci Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
Każde dzieło posiada w sobie ładunek emocjonalny, który uwolniony w kontakcie z odbiorcą potrafi zakrzywiać rzeczywistą czasoprzestrzeń. Skutkuje to powstaniem oddziaływania, podobnego do przyciągania grawitacyjnego, zdolnego do spowolnienia czasu. Sztuka, która pozwala na takie zanurzenie w swoją strukturę wytwarza dylatacje czasu. Chwile gdy odbiorca, wykorzystując swój aparat poznawczy, szuka odpowiedzi i wnikając w dzieło pokonuje, podobnie jak by wnikał w czarną dziurę, sferę określaną jako horyzont zdarzeń, stanowią punkt kulminacyjny prowadzący do nawiązania kontaktu z twórcą. Odbiorca przekracza szczelinę w czasoprzestrzeni, która oddziela moment kontaktu z dziełem od reakcji na nie. Im większa dylatacja czasu, tym w kontakcie z dziełem upływ czasu staje się wolniejszy.
By zbliżyć się do horyzontu zdarzeń trzeba odczytać w dziele formę elementarnych cząstek jego struktury. To każdy z Euklidesowych elementów pozwala wniknąć w opus magnum i spojrzeć na nie od wewnątrz poprzez opisujące go zależności. Forma staje się więc zbiorem detali, swoistym kodem zawierającym algorytm pozwalający na przekroczenie i zrozumienie granicy pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem.
Detal, a więc najmniejsza cząstka jaką posługuje się twórca, to element kodu składającego się na algorytm pozwalający zrozumieć sposób opisu świata w relacji z dziełem. To pomost wykreowany poprzez działania twórcy w celu przekroczenia granicy horyzontu zdarzeń.
Wystawa to wielowymiarowy projekt podejmujący się ukazania elementarnych cząstek twórczej przestrzeni zdefiniowanej przez różne formy detalu. Detal staje się kluczem do wytworzenia dylatacji czasu pozwalającej na przekroczenie horyzontu zdarzeń i wniknięcia w dzieło.
By zbliżyć się do horyzontu zdarzeń trzeba odczytać w dziele formę elementarnych cząstek jego struktury. To każdy z Euklidesowych elementów pozwala wniknąć w opus magnum i spojrzeć na nie od wewnątrz poprzez opisujące go zależności. Forma staje się więc zbiorem detali, swoistym kodem zawierającym algorytm pozwalający na przekroczenie i zrozumienie granicy pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem.
Detal, a więc najmniejsza cząstka jaką posługuje się twórca, to element kodu składającego się na algorytm pozwalający zrozumieć sposób opisu świata w relacji z dziełem. To pomost wykreowany poprzez działania twórcy w celu przekroczenia granicy horyzontu zdarzeń.
Wystawa to wielowymiarowy projekt podejmujący się ukazania elementarnych cząstek twórczej przestrzeni zdefiniowanej przez różne formy detalu. Detal staje się kluczem do wytworzenia dylatacji czasu pozwalającej na przekroczenie horyzontu zdarzeń i wniknięcia w dzieło.
Wystawa jest organizowana w ramach
75 lecia Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
75 lecia Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
