Koncepcja

 

Odkrywając rzeczywistość cyfrową, człowiek stworzył dla siebie równoległe do otaczających nas wszechświatów – Multiverse, środowisko wirtualne – Metaverse. Być może łącznikiem wszystkich wymiarów rzeczywistości jest informacja, (w biblijnym przekazie – słowo) będąca jeszcze bardziej fundamentalnym budulcem Wszechświatów niż fermiony i bozony. „U podstaw wschodniego myślenia leży przekonanie, że w całym kosmosie, również w strukturach naszej planety, krąży życiodajna siła Qi.Przez współczesnych badaczy jest ona porównywana do pola elektromagnetycznego. Qi jest tworzywem zarówno świata ożywionego, jak i materii nieożywionej a także stanowi budulec naszych myśli, snów, intuicji, przeznaczenia, jednym słowem – świata nie postrzeganego zmysłami”. http://chinaart.pl/teoria/fundamenty/

Tak jak we wszechświecie wszystko obcuje ze wszystkim, tak w rzeczywistości człowieka istnieją w sprzeczności prawda i nieprawda. Jednak nieprawda poprzez samo pojawienie się w komunikacji staje się faktem, często trudnym do weryfikacji. Sztuczna inteligencja (AI) wykorzystywana jest przez pojedyncze osoby i farmy trolli do siania dezinformacji, celowej manipulacji, produkcji fake newsów, fake obrazów, prowadzenia wojen w cyberprzestrzeni.

W odróżnieniu od propagandy sztuka, pomimo że również posługuje się iluzją, jest narzędziem indywidualnego poznania i poszukiwania prawdy, ponad werbalnym medium bezpośredniej komunikacji. Sztuka może być jednym z najskuteczniejszych narzędzi walki z manipulacją, bowiem odsłania rozbieżność pomiędzy obrazem rzeczywistości, a nią samą, pozostawiając nieograniczone pole wolności do indywidualnej interpretacji i poszukiwania prawdy. W komunikacji masowej pojawia się jakiś cel i strategii komunikacji. Sztuka natomiast jest ekspresją i doświadczeniem indywidualnym, zawsze nieprzewidywalnym spotkaniem się ekspresji twórcy i przeżycia odbiorcy. Po obu stronach podstawą interpretacji obrazu, a więc iluzji, jest intuicja ukrytej w nim prawdy.

dr hab. Tomasz Wendland

Sławomir Decyk

ur. w 1968 roku, mieszka i pracuje w Poznaniu. Od 2002 roku jest pracownikiem Wydziału Fotografii UAP. Zajmuje się szeroko rozumianym zjawiskiem fotografii, instalacją oraz obrazem ruchomym. Refleksyjną postawę jego działań twórczych cechuje konfrontacja zapomnianych lub pomijanych metod obrazowania z aktualną praktyką doświadczania medium, definiowanie granicznych obszarów fotografii (w szczególności tych określanych jako postmedialne), poszukiwanie nowych środków wyrazu i narzędzi pozwalających przekroczyć własną wyobraźnię. Jest współtwórcą Solarigrafii i autorem unikalnej serii Cyklografii. Brał udział w ponad 70 wystawach w Polsce i za granicą, między innymi: Wielkiej Brytanii, Australii, Chinach, Hiszpanii, Kanadzie, Niemczech, Słowacji. Od roku 2020 prowadzi Pracownię Fotografii Eksperymentalnej na Wydziale Fotografii Uniwersytetu Artystycznego im. M. Abakanowicz w Poznaniu.